Είμαι η Κατερίνα και είμαι καλά!

Γεία σας και απο μένα!!
εγώ είμαι η Κατερίνα,η γυναίκα του Νίκου.
Το μπλοκ αυτό το δουλεύουμε παρεούλα οπότε νομίζω οτι για αρχή θα πρέπει να σας πω και εγώ την ιστορία όπως την βίωσα απο την δική μου μεριά.
Και φτάνω που λέτε στο ΚΑΤ χωρίς να έχω καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει γιατί όλοι είχαν φροντίσει να μου το κρύψουν.Απο τη μία εχω μια βαλιτζούλα με τα πράγματα του Νίκου (ρούχα ,παπούτσια και τα σχετικά,γιατι έλεγα θα χειρουργηθεί και σε 10-15 μέρες σπίτι μας) και απο την άλλη έχω μία άλλη πιο μικρή βαλιτζούλα με το θήλαστρο ,γιατι όπως είπαμε τα μώρα ήταν μόλις 2 μηνών,έγω λεχώνα και θήλαζα!!!κατα τις 11 το βράδυ σκάει μύτη ο γιατρός και αρχιζει να μου τα μασάει "το σίγουρο είναι ότι θα μείνετε μήνες εδώ".Κλάμα η Κατερίνα γιατί έπρεπε να κόψω το γάλα!!!!!Κωμικοτραγικές καταστάσεις !!!Να τραβάω κουρτίνες στον αντρικό θάλαμο και με τον διπλάνο ασθενή να φυλάει τσίλιες να προσπαθώ να κόψω το γάλα.Ο  κ.Αγγελος καλή του ώρα!
Τέλος πάντων πάει κι αυτό.
Την άλλη μέρα ξαναέχρεται ο γιατρός "έχουμε επιπλοκή " και μετά τα ίδια πάλι.Τέλικα παρακαλούσα να μην έρχεται ,τίποτα καλό δεν μου είπε.
Τελικά μπαίνει χειρουργείο ( υπογράψαμε ότι μπαίνει με δική μας ευθύνη,τόσο ωραία) και μετά ξαναέρχεται ο γιατρός και καταλαβαίνετε.......Κλάμα πάλι η Κατερίνα!!!
Οι μέρες περνάνε ,ευτυχώς εγώ είχα σταματήσει το κλάμα, και αποφασίζω οτι μετακομίζουμε.Φέρνω τα μωρά Αθήνα  και είμαι το πρωί στα μωρά το απόγευμα στο ΚΑΤ.Αυτή την Κηφισίας την έχω "φάει με το κουτάλι"!!!Ρωτήστε με τι θέλετε να βρείτε εκέι και θα σας το πω εγώ.Σε ποιό ύψος είναι τι.Όλα τα ξέρω!!Επίσης ξέρω ότι θέλετε να μάθετε για το ΚΑΤ,σε ποιό όροφο είναι τι,ποιό ασανσέρ έχει την λιγότερη κίνηση,μέχρι και κουτσομπολιά!
1 μήνα μετά αλλάζουμε όροφο και παμε στον 5ο!!!!ΦΙΑΠ!!Το τμήμα της αποκατάστασης,εκεί σε αναλαμβάνουν και σε μαθαίνουν να ζείς με την αναπηρία σου.Πώς να ξαναγίνεις αυτόνομος.
 Ο Θοδωρής(ο ψυχολόγος του νοσοκομείου) μας λέει ότι η πιο γρήγορη αποκατάσταση ήταν 1 μήνας και 20 μέρες.Ο Νικος λέει θα το σπάσω.Νομίζω το χάσαμε για 3 μέρες.Δεν πειράζει...
Βγήκαμε 21 Δεκεμβρίου!!!
Χριστούγεννα σπίτι μας!!Τα πρώτα Χριστούγεννα με τα μωρά μας,εντελώς διαφορετικά απ'ότι περιμέναμε και φανταζόμασταν αλλά το θετικό είναι ότι είμαστε σπίτι μας και όλοι μαζί!!
Η καθημερινότητα απο τότε και για 2-3 μήνες περίπου δύσκολη, πολύ δύσκολη αλλά με τον καιρό συνηθίζεις ,δυναμώνεις,μαθαίνεις ,αποδέχεσαι,πεισμώνεις και σιγά σιγά όλα γίνονται καλύτερα.
Αυτά απο μένα...εύχομαι να μην σας κούρασα.

ΥΓ κάτι που πραγματικά με εκνευρίζει είναι ότι οι περισσότεροι απο τότε και για μεγάλο διάστημα με έβλεπαν και μου έλεγαν "αχ....κουράγιο". Έξαλλη!!!!!Πάνω που λες εντάξει θα στρώσει το πράγμα έρχεται ο άλλος με ένα βλέμα και ένα ύφος δήθεν λυπημένο να σου πει κουράγιο, άσε με καλέ μου λίγο να ξεχαστώ!!Αφού βλέπεις τα έχω βάλει σε μια σειρά τα πράγματα τι με ρίχνεις πάλι????
Γι'αυτό σας παρακαλω!!αν θέλετε να μου πείτε κάτι,πείτε ότι άλλο  εκτός από αυτή την λέξη!Ευχαριστώ!
Ουφ τα είπα....

Σας βάζω και την προσπάθειά μας (αποτυχημενη) να πετάξουμε τον χαρταετό μας.