Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

2 χρόνια.....δεν ξεχνάμε.

Καλησπέρα σας!
 μετά απο 2 μήνες αποχής ξαναγράφω πάλι.
Σήμερα ήταν για μας μια ιδιαίτερη μέρα.Ο λόγος είναι οτι συμπληρώθηκαν 2 χρόνια απο το ατύχημα.
2 χρόνια απο την στιγμή που μια οδηγός μου έκλεισε το δρόμο και ξεκίνησε ο Γολγοθάς μας.
Γιατί όσο και αν φαινόμαστε ευχάριστοι,αισιόδοξοι,δυνατοί, πρόκειται για Γολγοθά μεγάλο.
 Μην νομίζει κανείς (εξαιτίας των προηγούμενων ανάλαφρων αναρτήσεων) οτι είναι όλα μια χαρά και δεν τρέχει τίποτα.Μην νομίζει κανείς οτι τελικά η αναπηρία ειναι ό,τι καλύτερο μας συνέβει.Γιατί η αναπηρία είναι αναπηρία,είναι εκέι σε κάθε σου βήμα και σου θυμίζει την παρουσία της,
 Η αναπηρία φίλοι μου θέλει στομάχι γερό!!Πολύ γερό!!
Γερό για να αντέξεις όλες τις δυσκολίες που συναντάς,είτε γιατί κάποιος σου πήρε τη θέση στάθμευσης, είτε γιατι κάποιος έβαλε τη μηχανή του μπροστά στην ράμπα,είτε γιατί το μαγαζί δεν έχει πρόσβαση και περιμένεις απέξω,είτε...είτε...
 Γερό για να αντέχεις όλες τις επιπλοκές στην ήδη κλονισμένη υγεία σου.
Γερό  για να είσαι πιστός και πειθαρχημένος στο πρόγραμμα που πρέπει να έχεις καθημερινά.
Γερό για να αντέχεις τα βλέμματα και τα σχόλια πίσω απο την πλάτη σου.
Γερό για να δεχτείς οτι τελικά είσαι στο αμαξίδιο.
Γερό για όλα και κυρίως για να πεις οτι "ναι,είμαι παραπληγικός".
Αλλα τελικά έρχεται η στιγμή που λες "δε γαμιέται...είμαι στο αμαξίδιο.Και..?"
Τι θα βγει να κάτσω να κλάψω πάνω απο το χυμένο γάλα?
Και όπως λέει και το τραγούδι...σιγά μην κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Εγώ θα συνεχίσω.

ΥΓ επειδή η θύμιση αυτης της μέρας με θυμώνει ακόμα,θέλω να γράψω το εξής.Στο δρόμο όλοι μας είμαστε εν δυνάμει θύματα ή θύτες. Μπορεί να προκαλέσουμε ατύχημα άθελα μας ή να εμπλακούμε σε αυτο.Η ανάληψη όμως των όποιων ευθυνών μας είναι αυτη που μας κάνει ξεχωριστούς και αποδεικνύει την ποιότητα μας.

Νίκος -Κατερίνα.


8 σχόλια:

  1. Συνέχισε δυνατά! Το κουράγιο σου είναι έμπνευση και χαστούκι επαναφοράς στην πραγματικότητα για ανθρώπους σαν και μένα που απελπίζονται με πολύ λιγότερα προβλήματα από τα δικά σου... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εσύ ξέρεις καλύτερα απ όλους πως είναι να βρίσκεσαι σε αυτή την θέση! Κουράγιο και εύχομαι όλα να πάνε καλύτερα! Με την θέληση που έχεις πιστεύω ότι μπορείς να καταφέρεις πολλά!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 2 χρόνια φίλε μου μου φαίνονται λίγα, 9 χρόνια και πάω για 10,έχεις πολλά ακόμη να μάθεις , η αναπηρία η δική μας είναι δύσκολη ,αλλά όλα ξεπερνούνται αν πραγματικά το θές, αν δεν το θές, εχεις την κινητικη δυσκολία σύν πολλά άλλα...δύναμη και μην μασάς σε τίποτα,εξάλου έχεις και παιδιά που σε χρειάζονται. χάρηκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ δύναμη και πολύ κουραγιο σου ευχομαι , αυτό να παραμέινει το πιο μικρο εμπόδιο , να είσαι γερός και χαρούμενος γιατί η συζυγος και τα παιδιά σου σε χρειαζονται, το νησί σας πανεμορφο το επισκευθήκαμε με το συζυγό μου και με τη κόρη μας το 2008 ,Καλό Χειμώνα να έχετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΝΙΚΟ ΑΝ ΕΧΕΙΣ FACEBOOK ΘΑ ΧΑΡΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ... ΤΟ FACEBOOK ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Vasilis Xadoulis..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή δύναμη Νίκο, σε σένα και τη σύντροφό σου. When the going gets tough, the tough get going. Καλό φθινόπωρο να 'χετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. θαυμάζω τη δύναμη ψυχής ,δική σου και της Κατερίνας! και ευχομαι καποια στιγμη να αναλάβουν καποιοι την ευθυνη... να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δυο-τρεις μέρες πέρασαν από τον γάμο του κολλητού σου στην Σύρο, του γουρνή όπως λες κι εσύ, και στεκόμενος στα εξής λόγια σου: "Γερό για να αντέχεις τα βλέμματα και τα σχόλια πίσω απο την πλάτη σου." έχω να σου πω ότι αρκεί και μόνο η στιγμή που έπιασες μαζί μας στον χορό εντελώς άνετος και πάντα χαμογελαστός για να αποδείξει ότι το γερό στομάχι το έχεις καθώς και ένα απέραντο Μεγαλείο της Ψυχής !Ο θαυμασμός όλων και το καμάρωμα εκείνα τα 10 περίπου λεπτά απλά δεν περιγράφεται( και πίστεψέ με όλοι στο χορό και οι τριγύρω πραγματικά σε καμάρωναν) ! Για να κλείσω...κάποτε καταβεβλημένος από το χαμό ενός αγαπημένου ξαδέρφου με μηχανή στην Αμοργό έγραψα κάτι στιχάκια-κουράγιου τα οποία βρίσκουν αντίκρισμα στην όλη συμπεριφορά και την δυναμικότητα που δείχνεις και δείχνετε οικογενειακώς οπότε ας τα δημοσιεύσω...
    "Κι αν πόνο η ζωή κερνά
    κάτω να μην το βάζεις
    μα όσο ζεις να την γλεντάς
    και να διασκεδάζεις

    Ζωή με δίχως όνειρα
    μόνο καημούς θα δώσει
    κι εσύ θα είσαι ένα κερί
    που θα το σιγολιώσει

    Για κάθε μέρα που ξυπνάς
    να ΄χεις και τις ελπίδες
    αληθινό πως έγινε
    το όνειρο που είδες

    Όνειρο μέσα σ΄όνειρο
    είδα κι όμως ελπίζω
    γιατί χωρίς τα όνειρα
    εγώ ζωή δε χτίζω..."

    Υ.Γ: Όλα τα παραπάνω τα εφαρμόζεις οπότε το μόνο που μένει είναι το πλήρωμα του χρόνου! Ελπίζω να τα πούμε και στην Αμοργό σε λίγες μέρες αν με αξιώσει ο Θεός να κατέβω...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.